De vraag die bij mij onmiddellijk naar de voorgrond kwam na het deelnemen aan deze module was ‘Leven we om te werken of werken we om te leven?’. Iedereen heeft zijn persoonlijke motivatie om te streven naar een specifieke job. De ene persoon wil veel geld verdienen, hij wil aanzien in zijn job, hij wil hulpbehoevenden helpen of hij werkt gewoon omdat het moet. Dit zijn argumenten die ik vaak in mijn omgeving hoor maar ze gaan volgens mij volledig voorbij aan de essentie van het mens-zijn. Ik zie werk eerder als een bindmiddel en als zingever.
Het is een essentieel element van het menselijk leven, de mens moet productief zijn, dat is volgens mij de aard van het beestje. Het weten dat je op jouw eigen manier een steentje bijdraagt aan de maatschappij is volgens mij van uiterst belang voor ons als mens. We zijn nu eenmaal gemeenschapsdieren en in een gemeenschap hoort er samen gewerkt te worden indien we willen dat ze blijft draaien. Ik kan het me daarom wel voorstellen dat als je niet productief bent op de arbeidsmarkt je in een diepe put dreigt te vallen. Je draait niet meer mee met de rest en blijft dus op een zekere manier stilstaan.
Het is dus normaal dat werken een groot deel uitmaakt van je leven. Maar omdat het zo een belangrijke rol speelt in je leven is het ook essentieel dat je je job graag doet. Dat je (bijna) elke dag met plezier naar je werkt gaat zou een ideale situatie zijn voor ons. Helaas is de realiteit hier anders. Ik denk dan ook dat de sleutel naar duurzaam werk zich hier in vindt, namelijk het leven om te werken en wel omdat we het graag doen. Hoe we dat geluk bereiken in ons werk is natuurlijk een andere vraag, een vraag die ik in dit geval dan ook onbeantwoord laat. Het blijft hoe dan ook een persoonlijke invulling en ik blijf hopeloos verder zoeken naar die van mij.